Στις 09:00 μας ενημέρωσαν οι Κάσια και Γιασεμή για βασικά πράγματα με τη διαμονή και τη μετακίνηση με ΜΜΜ. Στις 11:00 φύγαμε για μια ξενάγηση στο κέντρο.
Ξεκινήσαμε με το πάρκο Prado de San Sebastian, το οποίο είχε χριστουγεννιάτικο παζάρι, πίστα πάγου κ.ά.
Απέναντι από το πάρκο περάσαμε στην επιβλητική Plaza de Espana. Πρόκειται για ένα οίκημα κατασκευασμένο για μια παγκόσμια εμπορική έκθεση που έγινε το 1929. Κατασκευασμένο με ιδιαίτερο τρόπο, δεν έχει πουθενά σκιά και δε μπορείς να σταθείς το καλοκαίρι, έχει τάφρο για βόλτα με βάρκα, σιντριβάνι και άμαξες με άλογα. Πολλά ζωγραφισμένα στο χέρι πλακάκια στολίζουν το οίκημα. Έχει πάγκους ανάπαυσης στολισμένους με αναπαραστάσεις πλακιδίων για κάθε μια Ισπανική πόλη που συμμετείχε στην έκθεση. Το άγαλμα του αρχιτέκτονα κοσμεί το οίκημα. Αυτός έχει γυρισμένο το κεφάλι αριστερά για να βλέπει την πτέρυγα που δεν πρόλαβε να δει εν ζωή και τουλάχιστον να τη βλέπει μετά θάνατον.
Έπειτα πήγαμε στο κάποτε ιδιωτικό πάρκο της βασίλισσας Maria Luisa στο οποίο βρίσκεται το μουσείο πολεμικής τέχνης και τεχνών, μαζί με μικρό εθνικό κήπο. Βγαίνοντας από το τεράστιο πάρκο είδαμε τα σκαλιά του έρωτα (γλυπτό) προς ανάμνηση του ποιητή του έρωτα Becquer.
Περάσαμε απέναντι και είδαμε το πρώτο εργοστάσιο καπνού στην Ευρώπη (καθετοποιημένο με σχολείο για τα παιδιά, καταλύματα, νοσοκομείο για τους εργαζόμενους κ.ά). Λίγο πιο κάτω το πιο πολυτελές ξενοδοχείο της πόλης το Alfonso XIII.
Μετά το κυκλικό φρούριο που ήταν χώρος αποθήκευσης των λάφυρων που έφερναν τα πλοία από το νέο κόσμο. Αυτά από τον Ατλαντικό περνούσαν μέσα στο ποτάμι που ήταν τότε βαθύ και έφτανες κατευθείαν στη Σεβίλλη. Τώρα το ποτάμι είναι ρηχό.
Ο καθεδρικός ναός είναι γοτθικού ρυθμού και ο τρίτος μεγαλύτερος στην Ευρώπη. Χτίστηκε πάνω σε τζαμί και δεν έχει αραβικά στοιχεία. Όμως στην άκρη του οι αρχιτέκτονες άφησαν παλιό πύργο που στόλιζε το τζαμί, γιατί σε κάποιο μεγάλο σεισμό έπεσαν όλα τα κτίρια εκτός από αυτό και πίστεψαν ότι ήταν θέλημα θεού. Εκεί κοντά βρίσκεται και το μαυριτανικό φρούριο αλκαθάρ, η εβραϊκή συνοικία κ.ά.
Στις 15:00 γυρίσαμε για φαγητό και το απόγευμα κάναμε το πρώτο μάθημα Ισπανικών 18:00 με 20:00. Το βράδυ μοιραστήκαμε σε τρεις ομάδες. Μία πήγε για καφέ στο κέντρο, μια για έξοδο με ποτό και η τρίτη έμεινε στο σπίτι.
Ξεκινήσαμε με το πάρκο Prado de San Sebastian, το οποίο είχε χριστουγεννιάτικο παζάρι, πίστα πάγου κ.ά.
Απέναντι από το πάρκο περάσαμε στην επιβλητική Plaza de Espana. Πρόκειται για ένα οίκημα κατασκευασμένο για μια παγκόσμια εμπορική έκθεση που έγινε το 1929. Κατασκευασμένο με ιδιαίτερο τρόπο, δεν έχει πουθενά σκιά και δε μπορείς να σταθείς το καλοκαίρι, έχει τάφρο για βόλτα με βάρκα, σιντριβάνι και άμαξες με άλογα. Πολλά ζωγραφισμένα στο χέρι πλακάκια στολίζουν το οίκημα. Έχει πάγκους ανάπαυσης στολισμένους με αναπαραστάσεις πλακιδίων για κάθε μια Ισπανική πόλη που συμμετείχε στην έκθεση. Το άγαλμα του αρχιτέκτονα κοσμεί το οίκημα. Αυτός έχει γυρισμένο το κεφάλι αριστερά για να βλέπει την πτέρυγα που δεν πρόλαβε να δει εν ζωή και τουλάχιστον να τη βλέπει μετά θάνατον.
Έπειτα πήγαμε στο κάποτε ιδιωτικό πάρκο της βασίλισσας Maria Luisa στο οποίο βρίσκεται το μουσείο πολεμικής τέχνης και τεχνών, μαζί με μικρό εθνικό κήπο. Βγαίνοντας από το τεράστιο πάρκο είδαμε τα σκαλιά του έρωτα (γλυπτό) προς ανάμνηση του ποιητή του έρωτα Becquer.
Περάσαμε απέναντι και είδαμε το πρώτο εργοστάσιο καπνού στην Ευρώπη (καθετοποιημένο με σχολείο για τα παιδιά, καταλύματα, νοσοκομείο για τους εργαζόμενους κ.ά). Λίγο πιο κάτω το πιο πολυτελές ξενοδοχείο της πόλης το Alfonso XIII.
Μετά το κυκλικό φρούριο που ήταν χώρος αποθήκευσης των λάφυρων που έφερναν τα πλοία από το νέο κόσμο. Αυτά από τον Ατλαντικό περνούσαν μέσα στο ποτάμι που ήταν τότε βαθύ και έφτανες κατευθείαν στη Σεβίλλη. Τώρα το ποτάμι είναι ρηχό.
Ο καθεδρικός ναός είναι γοτθικού ρυθμού και ο τρίτος μεγαλύτερος στην Ευρώπη. Χτίστηκε πάνω σε τζαμί και δεν έχει αραβικά στοιχεία. Όμως στην άκρη του οι αρχιτέκτονες άφησαν παλιό πύργο που στόλιζε το τζαμί, γιατί σε κάποιο μεγάλο σεισμό έπεσαν όλα τα κτίρια εκτός από αυτό και πίστεψαν ότι ήταν θέλημα θεού. Εκεί κοντά βρίσκεται και το μαυριτανικό φρούριο αλκαθάρ, η εβραϊκή συνοικία κ.ά.
Στις 15:00 γυρίσαμε για φαγητό και το απόγευμα κάναμε το πρώτο μάθημα Ισπανικών 18:00 με 20:00. Το βράδυ μοιραστήκαμε σε τρεις ομάδες. Μία πήγε για καφέ στο κέντρο, μια για έξοδο με ποτό και η τρίτη έμεινε στο σπίτι.